ಸ್ಕಂದ ಪುರಾಣ

     ನನ್ನೊಲವೇ..                ಖಾಲಿತನ ಆವರಿಸಿದೆ, ಬರೆಯಲೆಂದು ಲೇಖನಿ ಹಿಡಿದರೆ ಪದಗಳೇ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿಗಳಿಂದಾಯ್ದ ಕೆಲ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ಹರವಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಾಯಿಸಿ ಬಿಡು....                ನೀನೇನು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿಯಲ್ಲ,  ಹೃದಯದೊಳಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರವೇಶವಾಗಿ ದ್ವಾದಶ ಮಾಸಗಳಾಯಿತಷ್ಟೇ, ಅಂದು ನೀ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಈ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನು!! ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಅದು ಮರೆಯಲಾಗದ ದಿನ, ಹೃದಯದೊಳಗೆ ಸಾವಿರ ಕನಸುಗಳು ಗರ್ಭತಳೆದ ದಿನ, ರಾತ್ರಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ತರಹೇವಾರಿ ಸ್ವಪ್ನಗಳಿಗೆ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮವನ್ನಿಟ್ಟ ದಿನ.. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನೀ ನನ್ನ ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಾರದ ರಾತ್ರಿಯೇ ಇಲ್ಲ.. ನನ್ನ ಕನಸುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೀನೇ ಕೊಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಿಯೇನೋ ಎಂಬ ಅನುಮಾನ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ, ಇವೆಲ್ಲಾ ಭಾವಗಳಿಗೀಗ ಭರ್ತಿ ಒಂದು ವರ್ಷ.                ನಿನ್ನನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ ಮಧುರ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಹಚ್ಚಹಸುರಾಗಿಯೇ ಇದೆ, ಬಹುಶಃ ನೀ ಅಂದು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹಸುರು ಬಣ್ಣದ ಚೂಡಿದಾರವೇ ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿರಬೇಕು, ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ "ವಾಹ್!! ಹುಡ್ಗಿ ಒಂದ್ ರೇಂಜಿಗೆ ಇದ್ದಾಳೆ.." ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ಅದು ಪ್ರೀತಿಯೋ? ವಯೋಸಹಜ ಆಕರ್ಷಣೆಯೋ? ಎಂಬ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದ